De radarstelling ‘Tiger’

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd in het luchtruim boven ons land een hevige strijd gevoerd tussen de geallieerde en Duitse luchtmachten. Om de bommenwerpers die vanaf Engeland aankwamen zo snel mogelijk waar te nemen bouwde de Duitse Luftwaffe langs de Nederlandse kust tientallen observatieposten en radarstellingen.

Sommige radarsystemen hadden een bereik van 300 kilometer waardoor de geallieerde vliegtuigen nog ver boven de Noordzee werden gelokaliseerd en alarm werd gegeven voordat ze hun doel in Duitsland bereikten. Hierdoor kon het luchtdoelgeschut en de jachtvliegtuigen tijdig in actie komen om de aanval tegen te gaan. Eén van deze radarstellingen was gebouwd op Terschelling en heette ‘Tiger’.

Duitse jagers boven zee | Freya radar op de Wassermann | Neergeschoten Engelse bommenwerper op het strand van terschelling

Behalve vroegtijdige waarneming vond in de Tigerstellung ook de coördinatie plaats van de luchtstrijd boven de Waddeneilanden. In de grote commandobunker werden de meetgegevens van de observatieposten en radars over de aankomende vliegtuigen verzameld. Na verwerking werden ze doorgegeven aan de zogenaamde gevechtsleider die zo een totaalbeeld had van de situatie in de lucht. Hij stond in radiocontact met een piloot die met zijn jachtvliegtuig boven Terschelling cirkelde. De piloot kon ‘s nachts, als de aanvallen op de Duitse oorlogsindustrie en de steden plaatsvonden, de bommenwerpers niet vinden. Maar via de informatie die de gevechtsleider vanaf de grond doorgaf werd hij in het donker geleid naar zijn nietsvermoedende ‘prooi’ die gevangen was in de radarstralen. Als de jager op een paar honderd meter afstand was opende hij het vuur. Zo werden door toedoen van radarstelling Tiger bijna 200 toestellen neer gehaald rondom Vlieland, Ameland en Terschelling.

Voor meer informatie over de bunkers in deze stelling zie ook: projectbunkers.